خیلی آیه راجع به غفلت داریم که طرف غافل است، یعنی حواسش پرت است، نمیداند چه میدهد، چه میگیرد، چه میگوید، چه میکند. قرآن میفرماید: «وَ إِنَّ كَثيراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آياتِنا لَغافِلُون» (یونس/ 92)، «إنّ» گفته یعنی حتماً، لام «لَغافِلُون»، یعنی حتماً، جملهی اسمیه است، یعنی حتماً، از نظر ادبیات عرب این جمله چند رقم حتماً حتماً حتماً یعنی شوخی نیست، جدّیِ جدیِّ جدّیِ است که انسان غافل است. هر چه به سر ما میآید، اگر نگوییم تمامش، اکثرش به خاطر غفلت است، بیماریهایی که پیدا میکنیم، از تغذیهی سالم غافل میشویم، غذای فاسد میخوریم. غافل میشویم که این دوست نیست، دشمن است، این ما را برای خودمان نمیخواهد، ما را برای خودش میخواهد، غفلت از جوانی، غفلت از عمر، غفلت از سرمایه، غفلت از دشمن، راجع به این میخواهیم صحبت کنیم، غفلت از زمانها، چه زمانی را از دست دادیم. امام میگوید: خدایا یک دری را باز کردی، اسمش را در توبه گذاشتی، بعد هم گفتی تشریف بیاورید، توبه کنید، «مَنْ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ» (مفاتیح الجنان، فراز 67 دعای جوشن کبیر)، «قابِلِ التَّوْبِ» (غافر/ 3)، من توبهی شما را میپذیرم، حالا اگر کسی توبه نکرد، «فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ؟» (مفاتیح الجنان، مناجات خمسه عشر، مناجات تائبین) اگر در باز شد و ما نیامدیم، گر گدا کاهل بود، تقصیر صاحبخانه چیست؟ غفلت از نسل نو. این آقا مرتّب میرود کربلا، مکّه، مشهد، این طرف، آن طرف، غافل از اینکه دختر جوانش شوهر میخواهد و هر خواستگاری هم که میآید، میگوید باشد لیسانسش را بگیرد، پسرش در چه شرایطی زندگی میکند، از پسرش غافل است، از دخترش غافل است.